Concurso de Microrrelatos.

Sabes que é posible crear mundos imaxinarios con tan so 7 palabras?

Tes 5 minutos da túa atarefada vida para ler un puñado de "Microrrelatos"?

"O soño" de Luis mateo Díez.

Soñei que un neno comíame. Espertei sobresaltado. Miña nai estábame lambendo. O rabo aínda tremeume durante un rato.

"O mome invisible" de Gabriel Jiménez Emán.

Aquel home era invisible, pero ninguén se deu conta" 

"Eustace"de Tanith Lee.

Amo a Eustece a pesar de que me lava corenta anos, é totalmente mudo e non ten ningún dente. Dame igual que Eustace estea completamente calvo, agás eses pelos que lle asoman entre as dedas dos pés, que ao andar se lle marque a corcoba e ás veces caia no medio da rúa.

Se emite ruidos agudos coma silbidos ou se mirdisquea coa boca sen destes o sofá, se dorme no xardín... eu acepto todo coma cousas normais. Porque  amo a Eustace.

 Amo a Eustace porque é o único home do mundo a quen non lle importa que eu teña tres pernas.

Un crente.

Ao caer a terde, dous descoñecidos encóntranse nos escuros corredores dunha galería de arte.

Cun lixeiro escalofrío, un deles dixo:

-Este lugar é siniestro. Usted cre en pantasmas?

-Eu non-respondeu o outro-. E vostede?

-Eu sí- dixo o primeiro. E desapareceu.

A Chamada

O último home sobre a terra estaba só no seu cuarto. Petaron na porta...

"Impulsiva"

Entre as moitas virtudes de Dona Blanca non figuraba a paciencia: non estaba disposta a perdonarlle a Paco esa nova infidelidade.

Teño- díxose mentres facía a maleta_ oitenta e seis anos e toda unha vida por diante.

Blade Runner 
O replicante buscou inútilmente o seu embigo e entendeuno todo.

"A vida"

-A túa risa dame medo -dixo Luisa mirando a Raúl fixamente aos ollos.

-Antes gustábache -contestoulle Raúl.

-Antes estábamos vivos -replicoulle Luisa mentres se perdían na néboa infinita do camposanto.

Lánzate a escribir.